Historia rasyCharakter RagdollaWygląd Ragdolla

Historia rasy

|   powrót   |
Historia tej pięknej rasy owiana jest nutka tajemnicy. Krąży na jej temat wiele legend, czasami wprost niesamowitych. Niektóre z nich  zawdzięczamy zapewne wyobraźni kontrowersyjnej  p. Ann Baker –uznanej za odkrywczynię i posiadaczkę pierwszych ragdolli. Założycielkę organizacji poświęconej tej wspaniałej rasie -International Ragdoll Cat Association (IRCA) . Najbardziej prawdopodobną wydaje się historia która miała miejsce we wczesnych latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia w Riverside w stanie California. Według niej protoplastką ragdolla  jest  kotka należąca do p. Pennels, sąsiadki Ann Baker .  Josephine  , bo takie było jej imię, była białą długowłosą koteczką z wyglądu przypominająca angorę. Kotka która cieszyła się życiem pół dzikiego stworzenia, rodziła zwykłe ,niczym nie wyróżniające się mioty półdzikich kociaków. Działo się tak do czasu w którym Josephine została potrącona przez samochód. W skutek tego wypadku doznała bardzo poważnych obrażeń m.in.: złamania miednicy. Ann Baker wraz pracującymi na pobliskim uniwersytecie sąsiadami postanowiła zając się cierpiącym stworzeniem. Dalszy ciąg tej historii ginie w objęciach niesamowitych opowieści dotyczących np. stosowania u koteczki leków które doprowadziły do mutacji genów i urodzenia przez Josephine miotu  z wyjątkową cechą-totalnym wiotczeniem mięśni. Kociaki były niesamowicie ufne a brane na ręce stawały się bezwładne niczym szmaciane laleczki. Stąd też pochodzi nazwa Ragdoll ( z ang. rag doll –szmaciana lalka). Na przestrzeni lat powstało wiele teorii na temat mutacji , większość jednak głosiła sama Ann Baker, z czasem ulegająca pewnego rodzaju obsesji na punkcie tych kotów. Co doprowadziło do przedstawienia jej w mediach  jako mitomanki szukającej sławy i poklasku. Niestety  nauka mimo iż wyklucza manipulacje genowe oszczędnie wypowiada się na temat wystąpienia tej cechy u potomstwa Josephine.  Pierwszym kotem, w którego posiadanie weszła Ann Baker, była czarna kotka o imieniu Buckwheat, podobna w typie do kotki burmańskiej. Druga była dwukolorowa kotka Raggedy Ann Fugianna. Ojcem Fugianny był należący do pani Pennels: Daddy Warbucks, syn Josephine, mający białe birmańskie "rękawiczki" na łapkach. Wszystkie te kocięta urodziła Josephine, po różnych, przypadkowych ojcach. Ann była pod wrażeniem Daddy'ego,  podobnego do kotów birmańskich. Właśnie jego nazwała "ojcem wszystkich ragdolli" i wypożyczała go od pani Pennels do swego programu hodowlanego. Od tego czasu Ann Baker rozpoczęła szeroko zakrojoną promocję nowej rasy. Mity i sensacje głoszone przez p. Baker  doprowadziły m.in. do głoszenia teorii jakoby rasa ta była odporna na ból. Teoria ta oczywiście nie jest zgodna z prawdą a świadczy jedynie o wyjątkowej cierpliwości ragdolli ,które odczuwają ból jak każde  inne stworzenie. Nie zapominajmy o tym.   W Stanach Zjednoczonych ragdolle zostały zarejestrowane jako rasa w 1965 roku, w Wielkiej Brytanii w 1983. 

 

projketowanie stron dla Hodowli Kotów 2015